|Klan Bel'far|

Derath

Następny obraz nie był duży. Lecz gdy patrzyłeś miałeś wrażenie, iż się porusza...

Gdy udało ci się pozbyć tego wrażenia, skupiłeś wzrok na obrazie zobaczyłeś mężczyznę z mieczem w dłoni. Cały obraz był mHroczny i czuć było od niego zUoo... Dopiero po całkowitym przyjrzeniu się obrazu, zobaczyłeś małą miedzianą tabliczkę:

Derath Bel-far,(Aktualnie)Szybszy niz Ognista Kura...Wielbiciel mHrocznego rHóżó ,wielkich i małych demonów. Właściciel mini-demona o wyglądzie rudego kota, co zwie się Relik... zabija co drugiego gościa w twierdzy...A inteligecją nie przewyższa głupszego trolla.

Teraz rzuciła ci się w oczy mała rHóżowa karteczka:

Aktualnie kot uciekł z obrazu... Trwają poszukiwania!

Vrael

Kolejny obraz umieszczony jest w kącie, zatopiony w mHroku, niemal niewidoczny...

Na tabliczce obok obrazu napisano:
Vrael La Fey - Zły do szpiku kości. Malomowny, cichy i skryty. Delikatny i wrazilwy melancholik i romantyk. Samotnik. Pomyleniec. Twierdzi że ból wyżarł jego człowieczeństwo. Sam nazywa siebie "Tym Który Nigdy Nie Zasmakuje Szczęścia". Kocha czarne róże. Ciągle powołuje się na wole mHroq. Jego najlepszym towarzyszem jest jego własny cień (lubi prowadzić z nim ciekawe dyskusje). Uwielbia tonąć w otchłaniach mHroq. Wydaje mu się że juz nie należy do świata żywych (tak... wydaje mu się...). Lubuje się w winie.
Obok tabliczki doklejono kartke na ktorej pisze:
Juz mu sie nie wydaje... Już jest martwy. Na wpół martwy... Powrócił z zaświatów. Z powodu rozkładu swego ciała z góry przeprasza za zapach zgnilizny ktory mu towarzyszy.

Qwen · Wysłany: Pią 19:51, 30 Mar 2007 Temat postu:

Rozglądając się na wszystkie strony, a przy tym ogladając piękne zdobione obrazy, dostrzegasz obraz inny wszystkie. Potężna hebanowa oprawka gdzie wyryty napis istnieje:,,Jestem po to by pogrążyć cały świat w mHroku i złożyć wszystkie zabite elfy na stosie ofiarnym klanu". Ciarki przeszły ci po plecach myśląc, co może widnieć na tym płótnie. Wielka chęć przezwyciężyła twój strach. Na płótnie widniał drow, który dzierżawił piękne dwa sejmitary ostre jak brzytwa. Przyodziany był w płaszcz zwany piwawfi

Na dole widnieje jeszcze jeden napis:

CZY JEST KTOś LUB COś CO BY CHCIAłO ZADRZEć Z KLANEM ORAZ ZE MNą???????

Ingvar

*bieżąc przez mHrok dotarłeś do miejsca, w którym wisiał sobie obraz... No, obraz, jak obraz, można by pomyśleć, ale coś nie teges w nim było... Przedstawiał postać, znaczną jego część zajmowała właśnie - postać... Postać to ona nie lubiła, więc postać siędząca była. W sumie to rozsiadła, albo rozbarężona, no, przyjmijmy, że jeśli objętość fotela równa się x to postać zajmowała x^1231(...)24*12-(61*12)/2 pojemności fotela, a to niemało... jak widać. Postać miała nikczemny uśmiech, tłuste od smalcu włosy i serdelkowate palce. Cała zaś obła była... Owalna... Kulista, znaczy, na pewno nie kanciasta. Toga, dość zabawna rzecz, wyglądała jak biała firana zdarta z jakiego zamtuzu owinięta na czymś obłym... owalnym... kulistym, ale to już wiadomo. Przy pasie postać miała pozawieszane martwe gryzonie, których groźne miny (x.X) sugerowały, że są bardzo martwe. Sugerowały to też odpadłe kończyny i inne części ich martwych ciałek. Ogólnie widok nie był nieprzykry. A napis pod spodem głosił...*
Uga!
Krety, martwe, kupię lub zamienię na sokowirówkę z wyżymaczką do paznokci

Leanna

Kroki swe skierowawszy dalej wstąpiłeś w dziwne opary (które nie wiedzieć czemu przywodziły na myśl kocie kłaczki). Na ścianie zaś wisiał obraz..ek przedstawiający czarnowłosą dziewczynkę. Wyraz jej jeszcze dziecięcej twarzyczki wydał się podejrzanie niewinny. Stanowczo podejrzany. Spojrzałeś jeszcze raz i odskoczyłeś pod przeciwległą ścianę. Zamrugałeś. Malowana dziewczynka szczerzyła teraz do Ciebie ostre kły. Tabliczka pod spodem jednoznacznie wskazywała na przedstawioną na portrecie osóbkę i autorkę owego.. ekhm.. dzieła.

Leanna
Małe, wredne i złośliwe, ale przy tym jakże kocha.. reszta słowa była zamazana czymś czerwonym, a dopisane zostało: ..mHroczne. Uwaga, gryzie!

Niżej był drugi, mniejszy rysunek, podpisany dużymi, drukowanymi, a przy tym strasznie koślawymi literami:

ZDRAJCA
kot (jakby ktoś nie zauważył)

Cień Arkhama

Pierwsze co rzuciło ci się w oczy to światło. Dwie olbrzymie lampy punktowe uwieszony u sufitu wypełnione młodymi salamandrami rzucały snopy jaskrawo jasnego światła na kolejny obraz. Podłoga pod obrazem wyłożona była czerwonym dywanem, zaś sam obraz, olbrzymi, siegający prawie powały, obramowany był olbrzymia ilością falistych cierni rozchodzących się koncentrycznie. Były wykonane ze szczerego złota.

Poniżej, na nie mniej złotej tabliczce, wysadzanej naokoło rubinami wygrawerowane były słowa

Arkham o Włosach jak Dmuchawiec, Emisariusz Kłamstwa, Wisielec z Wybrzeża, Kłamstwo z Baśni

Imając się w swym życiu niezliczonej ilości zajęć zdobył wiedzę i umiejętność trudne do porównania z kimkolwiek. Będąc niezrównanym wirtuozem lutni, zgłębił jednocześnie tajniki walki, jednakże nigdy nie wyciągał rapiera bez powodu.
Jego trudna młodość ukształtowała jego charakter, który dziś niełamliwy niczym hartowana wilcza szabla nie stał się niewrażliwym na ludzką krzywdę i wzruszenia. Mimo biedy i konieczności ciężkiej pracy na rzecz swej licznej rodziny, nie zapominał o poszerzaniu swych horyzontów poprzez lekturę i rozważania filozoficzne ze starszymi i uznanymi magami oraz druidami. Dziś także nie zapomina o tym, ze wiedza jednostki nigdy nie jest bezgraniczna i nie zwleka przed rozważeniem nowych idei i poznaniem nowych treści, jednak nigdy nie brak mu czasu na pomoc jego licznym przyjaciołom, czy finansowaniu sierocińców i szpitali.
Przyjaciele powiadają, że jest człowiekiem renesansu, że jak długo on żyje ludzkość ma nadzieję, na lepsze jutro, że nigdy nie przestaje ich dziwić jego rozległa wiedzą i mądrość a jednocześnie skłonność do iście dziecięcego zachwytu nad codziennymi cudami tego świata.
Dziękujemy ci Arkhamie, dziękujemy ci za twą szlachetność, mądrość, chęć pomocy, cieprliwość, inteligencję, spryt, poczucie humoru a przede wszystkim za twą niesłabnocą i rozczulającą skromność.

Dla Arkhama Przyjaciele.